2007-08-14
San Lourenzo xa non chora
![]()
San Lourenzo pasa por ser un dos mártires máis chulos do santoral, diácono oscense que estando en Roma recibíu instruccións da autoridade militar de entregar as riquezas da Igrexa e foi quen de presentarse acompañado dun feixe de pobres, enfermos e tullidos. Disque cando a autoridade demostrou non encaixar ben a sutil ironía do curiña e decretou que o asaran á parrilla, Lourenzo, inxenioso ata o final, aínda tivo folgos pra pedir que lle deran a volta ó espeto, que por aquel lado xa estaba feito. Ti ándate con coñas, pero xa chorarás, pensaría o representante da autoridade.
Onte, seguindo puntualmente as instruccións do parte meteorolóxico, o solpor esvaece as últimas nubes da tarde e dá paso a unha noite estrelada na que destaca o trazo sinuoso da Vía Láctea, esa cinta de polvillo harinoso y espeso que diría Lorca pensando en sabe Deus qué. Despois de bichear durante un rato, pasada a medianoite por fin aparece no ceo a constelación de Perseo, de onde semellan xurdir as lexendarias bágoas de San Lourenzo. Pero a suposta chuvia de estrelas parece que ven de escampada, de tal xeito que en media hora apenas chegamos a ver media ducia delas. Tanto e así que cando Marylin me pregunta si estou a pedir algún desexo cando pasa algunha, dígolle que sí, que haxa outra e que sexa máis gorda.
¶
posted by vendell 02:16
URL de trackback de esta historia http://verbascum.blogalia.com//trackbacks/51516
Comentarios
1 |
|
||
Pois o domingo non houbo queixa: en Guitiriz vimos unha chea delas.
|
2 |
|
||
Unha das súas virtudes e andar mudando sempre as cousas, xa sabe. |